Pod nazivom Profesionalni identitet socijalnih i domskih pedagoga, objavljena je jedinstvena knjiga na našim prostorima autora dr Marije Randjelović u izdanju SKC-a u Nišu. Ovo je četvrta knjiga na temu obrazovne politike. O knjizi Marija za naš portal kaže…
Knjiga je jedinstvena po tome, da se i pored velikog broja ustanova ovog tipa u Srbiji, koje su nužne i korisne i imaju posebno mesto u sistemu obrazovanja i vaspitanja u Srbiji, malo pažnje u okviru stručne literature posvećuje statusnoj problematici i identitetu ove profesije. Zbog toga, iako je u svetu drugačije, u Srbiji nije u potpunosti definisan njen osnov i granice delovanja, kao ni formalna pozicija i pravni položaj.
„U knjizi je upravo reč o pravnom položaju socijalnopedagoške i domske profesije, koji je uslovljen političkim i pravnim, pa i širim odnosom društva prema deci i mladima u najširem smislu, a onda i deci i mladima sa poremećajima u ponašanju, sa dodatnom specifičnošću da su na smeštaju u okviru različitih institucija, odnosno domova“, naglašava autorka koja inače ima dugogodišnje iskustvo u rukovođenju Domom učenika srednjih škola u Nišu.
Recenzenti knjige su dr Goran Petković i dr Ivajlo Ilijev, neuropsihijatar, upravo zbog dugogodišnjeg iskustva u ovoj oblasti, jer je početak ovog veka, prepoznatljiv po izrazitom jačanju opšte društvene svesti o potrebi dosledne afirmacije prava svih vulnerabilnih društvenih grupa, medju kojima su, pre svih, deca i mladi, čija psihosocijalna obeležja, bez odgovarajućih stručnih intervencija, povećavaju rizik socijalne isključenosti i devijantnog i delinkventnog ponašanja.
Zbog toga je posebna pažnja u knjizi, posvećena vaspitačima njihovim pedagoškim osobinama i vaspitnom radu, koji je zajednički rad i nosi društvenu i pedagošku odgovornost.
„Od načina rada rada vaspitača, zavisi efikasnost vaspitnog delovanja, a ona se posmatra i sa aspekta pedagoške i sa aspekta psihološke osnove. U knjizi se, pored ostalog, posebna pažnja posvećuje, klasifikacijama i nivoima poremećaja u ponašanju, dece školskog uzrasta, od tzv. “nedisciplinovanog ponašanja“, do teške etiologije, koja se odnosi na devijantna ponašanja, koja imaju obeležja asocijalnog i autoagresivnog, zbog delovanja negativnih etioloških elemenata i jačine intenziteta“, kaže dr Ranđelović.
Takođe, govori se i o tipologiji rizičnosti dece, koje su neophodne da bismo lakše ocenili težinu slučaja sa aspekta intenziteta i trajanja pedagoških intervencija, nužnih za socijalizaciju ličnosti. Pored temeljne obrade domskog kurikuluma, pedagoške futurologije, u knjizi se velika pažnja posvećuje vrednosnim komponentama socijalnopedagoškog poziva, kompetencijama, socijalnopedagoškim intervencijama institucijskom odnosu i praktičnim ograničenjima, kao i pripravničkom stažu, stručnom ispitu i stručnom usavršavanju u ovoj oblasti.
Uloga obrazovanja je sve složenija i nužno je poznavati sisteme pedagoških pojava, pristupa, koncepcija, teorija i postulata prakse i standarda koji su naučno i iskustveno verifikovani.
Nema novih pedagoških horizonata bez novog pedagoškog mišljenja, koji se odlikuju kreativnim pedagoškim idejama i stavovima u pedagoškoj praksi, kroz ostvarivanje proceduralnih i interpersonalnih funkcija domskih i socijalnih pedagoga.
U Srbiji još uvek, tako reći, se ne prepoznaje ovako definisano zanimanje, iako postoji više od 100 ovakvih institucija različite namene već se izjednačava sa opštom definicijom “prosvetnog radnika“, medju kojima je i mnogo onih koji se kroz institucionalno obrazovanje nisu susretali ni sa opštim predmetom pedagoško-psihološkog delokruga, a kamoli onim koji su pomenuti u ovoj studiji i neophodni su u njihovom obrazovanju, kako bi se prevazišli šabloni, rutina, improvizacija, pedagoški diletantizam, koji nisu pedagoški celishodni.
Dragi čitaoci, ako želite da budete u toku i saznate prvi najnovije vesti iz Niša, preuzmite aplikaciju Niške Vesti za Android ili iPhone.
