Danas se praznuje Sveti Vasilije Veliki: Priprema se kolač Vasilica i poštuje Mali Božić
Srpska pravoslavna crkva i vernici svake godine slave praznik Obrezanja 14. januara. Sveti Vasilije Veliki, odnosno Nova godina se takođe danas proslavlja prema zvaničnom crkvenom kalendaru u našoj zemlji.
Na ovaj dan beležava se kod Srba i Mali Božić, budući da je u pitanju dan Obrezanja Gospodnjeg. Običaji se u osnovi ne razlikuju mnogo u odnosu na običaje za Božić, koji se obeležava 7. januara, ali se razlikuje priprema božićnog kolača. Tačnije, u određenim delovima naše zemlje su domaćice za taj dan pripremale kolač poznat kao Vasilica, što je neka vrsta česnice za Mali Božić. U Grčkoj se ovaj praznik obeležava 1. januara.
U zavisnosti od toga kog dana u sedmici je Sveti Vasilije Veliki, trpeza za krsnu slavu treba da bude posna ili mrsna. Ako pada u sredu ili petak, trebalo bi da slava Sveti Vasilije Veliki bude posna, dok je u ostale dane slavska trpeza mrsna.
Budući da je u crkvenom kalendaru ovaj dan označen kao Nova godina, to bi trebalo voditi posebno računa o tome šta radite tog dana, jer se smatra da će vam baš u takvom raspoloženju proći i nastupajuća godina.
Sveti Vasilije Veliki biografija
Smatra se da je u Cezareji, glavnom gradu maloazijske regije Kapadokija, što je teritorija današnje Turske, oko 329. godine rođen Vasilije. Njegova porodica bila je hrišćanska, a jedan njegov rođak je imao čin episkopa, dok mu je deda stradao tokom progona hrišćana.
U istorijskom smislu, Vasilije će ostati upamćen ne samo kao Svetac i prijatelj Grigorija Bogoslova, nego i kao nekoga ko je imao značajan uticaj na uspostavljanje opštežiteljne monaške tradicije.
Školovao se u Atini, gde i upoznaje Grigorija Bogoslova. Od vrsnih profesora stiče znanja iz mnogih nauka. Pored ostalih, uči astrologiju, filozofiju, retoriku, fiziku i druge.
Zatim se vraća u rodnu Cezareju i tamo najpre obavlja pravničke poslove, mada se ističe i kao retor.
Život Svetog Vasilija Velikog se promenio ubrzo. Tačnije, nakon poznanstva sa Jevstatijem Sevastejskim, arhiepiskopom Antiohije, koji je živeo asketski.
Vrlo brzo nakon tog susreta napušta svoj posao i odlučuje da svoj život posveti Svevišnjem. Krstio se 357. godine, posle čega odlazi na putovanje. Tom prilikom se uči monaštvi i podvizuje, posećujući Svetinje u Egiptu, Mesopotamiji, Siriji i Palestini.
Interesantno je pomenuti da postoji podatak da je godinu dana bio asketa u Egiptu. Dok je boravio kod arhimandrita Porfirija, Vasilije se hranio isključivo voćem i povrćem.
Po završetku putovanja po pomenjutim zemljama, kreće put Jerusalima. Tamo se u potpunosti predaje asketskom načinu života, posle čega se vraća u svoj rodni rgad. Uz njega, bilo je još monaha koji su se priklonili asketizmu, među kojima je bio i Vasilijev brat po imenu Petar. Svi oni su živeli u blizini malog mesta Anesi, na obalama Crnog mora, gde je bilo imanje Vasilijeve porodice.
U to vreme su tadašnji arhiepiskop Cezareje, ali i drugi velikodostojnici, prihvatili su Arijevo učenje, koje se u suštini kosilo sa hrišćanstvom. Tačnije Arije je smatrao da treba razlikovati Boga, koji je Tvorac i Isusa Hrista, koji je prema njegovom učenju, Božije stvorenje. Sve to je prilično pogodilo Vasilija i to je osnovni razlog zbog koga se on povukao na imanje kod Anesija.
Pet godina docnije vraća se u rodni grad, gde biva najpre rukopoložen za sveštenika. Svoj život posvećuje dobrotvornom radu, koji je fokusiran na gradnju takozvanih Vasilijada, što su bile narodne kuhinje, ali i bolnice i azili, koji su imali humanitarni karakteri.
Kako je ubrzo nakon toga preminuo tadašnji episkop Cezareje, a na njegovo mesto postavljen Jevstatije, koji nije bio blagonaklon prema njemu i njegovom radu, to Vasilije odlučuje da ponovo ode na svoje imanje kod Anesija.
I upravo je taj događaj značajan za vascelo hrišćanstvo, uzevši u obzir da je Vasilije, u društvu Svetog Grigorija, sa kojim je otišao na imanje, ali i drugih ljudi okupljenih oko njih, i zvanično uspostavio pravila monaškog života, koja je tom prilikom i pismeno zabeležio.
Za episkopa Cezareje Vasilije je izabran 370. godine, nakon smrti episkopa Jevstatija, koji ga je prethodno pozvao na pomirenje i od njega zatražio pomoć u borbi protiv arijanstva.
U narednih deset godina, sve dok se nije upokojio 1. odnosno 14. januara 379. godine, bio je episkop Cezareje. Za Sveca je proglašen vrlo brzo nakon upokojenja.
Dragi čitaoci, ako želite da budete u toku i saznate prvi najnovije vesti iz Niša, preuzmite aplikaciju Niške Vesti za Android ili iPhone.
